امام صادق (علیه السلام)- هرکه وقت خواب، آیه‌ی آخر سوره‌ی کهف: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ را بخواند هر ساعت خواهد بیدار شود درباره‌ی آنچه برای بیدارشدن به هر نماز است.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هرکس این آیه: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً وقت خواب بخواند، نوری از او تا مسجدالحرام می‌درخشد که در میانش فرشته‌ها می‌باشند و تا صبح برایش آمرزش می‌خواهند.

امام صادق (علیه السلام)- إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُم یعنی در خلقت مثل شماست، پیامبر (صلی الله علیه و آله) مثل شما خلق شده است [امتیازش این است که] به ایشان وحی می‌شود.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام حسن عسکری (علیه السلام) نقل می‌کند که به پدرم امام هادی (علیه السلام) عرض کردم: «آیا وقتی یهودیان و مخالفین بر پیامبر اکرم اعتراض و مخالفت می‌کردند مناظره هم کرد»؟ فرمود: «آری چندین مرتبه. … این جریانها موقعی اتفاق افتاد که روزی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با اصحاب خود کنار خانه کعبه نشسته بود و برای آن‌ها آیات قرآن و دستورات پروردگار را می‌خواند. در این موقع گروهی از سران قریش اجتماع نمودند. … ابوجهل گفت: «چه کسی حاضر به بحث و مناظره با اوست»؟ عبد الله‌بن‌ابی امیه مخزومی جواب داد: «من». … ابتدا عبدالله‌بن‌ابی‌امیه مخزومی شروع به سخن کرده گفت: «ای محمّد! ادّعای بزرگی کرده‌ای و سخن دشواری می‌گویی. خود را پیامبر خدا می‌دانی با اینکه شایسته نیست خداوند و آفریننده جهان مانند تو را سفیر و پیامبر خود قرار دهد. یک انسان که مانند ما می‌خورد و می‌آشامد و در کوچه و بازار راه می‌رود. …» … پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «اینک توجه کن ای بنده‌ی خدا، آنچه اعتراض کردی که چرا من هم مثل شما غذا می‌خورم و مدّعی شدی که به همین دلیل شایسته پیامبری نیستم. این کار مربوط به خدا است. هر کار بخواهد انجام می‌دهد و هر تصمیمی بخواهد می‌گیرد. به کارهای او نمی‌توان خرده گرفت. به تو و به هیچ‌کس نمی‌رسد که چون و چرا کنند. مگر نمی‌بینی خدا گروهی را فقیر و برخی را غنی و بعضی را عزیز و برخی را ذلیل و عده‌ای را سالم و صحیح و برخی را مریض و بعضی را شریف و برخی را پست کرده، همه آنها غذا می‌خورند. فقرا نمی‌توانند بگویند چرا ما ضعیف و ناتوان شده‌ایم و آنها سالم و توانایند و ذلیلان بگویند، چرا ما ذلیل و آنها عزیز شده‌اند، و نه زشت صورتان بگویند، چرا ما زشت و آنها را زیبا کرده‌ای. اگر چنین حرفی بزنند بر خدا اعتراض نموده و در مقابل او ایستادگی کرده‌اند و به او کافر خواهند بود. خداوند در جواب آنها خواهد گفت، من فرمانروایی هستم که پستی و بلندی و ثروت و فقر و عزت ذلت و صحت و بیماری در اختیار من است. شما بنده منید و جز تسلیم در مقابل من و اطاعت فرمانم کاری ندارید. اگر تسلیم شدید بندگانی مؤمنید و اگر امتناع ورزیدید به من کافر هستید و گرفتار عقاب و کیفر من خواهید شد. بعد خداوند این آیه را بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نازل کرد: قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحی إِلَیَّ أَنَّما إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ، بگو من هم انسانی مثل شما هستم، غذا می‌خورم و در بشریت همانند شمایم جز اینکه خداوند مرا به پیامبری برگزیده است، چنانچه بعضی را ثروتمند و برخی را تندرست و یکی را جمال می‌دهد و به بعض دیگر نمی‌دهد. همینطور نباید انکار نبوت مرا بکنید. چون به شما این امتیاز را نبخشیده است».

امام علی (علیه السلام)- شخص زندیقی نزد مولی الموحّدین امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمده و گفت: «اگر این اختلاف در آیات قرآن شما نبود حتماً به دین شما در می‌آمدم». حضرت فرمود: «آن [تناقض] چیست»؟ گفت: «… و سخن خداوند است که: ولی آنان لقای پروردگارشان را انکار می‌کنند [و می‌خواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسرانی خویش ادامه دهند]. (سجده/۱۰) و این عمل، [روح] نفاق را، تا روزی که خدا را ملاقات کنند، در دل‌هایشان برقرار ساخت. (توبه/۷۷) و فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّه … حضرت فرمود: «و امّا کلام خداوند: ولی آنان لقای پروردگارشان را انکار می‌کنند [و می‌خواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسرانی خویش ادامه دهند]. (سجده/۱۰) و نیز این آیه: الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ و این آیه: فَأَعْقَبَهُمْ نِفاقاً فِی قُلُوبِهِمْ إِلی یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ بِما أَخْلَفُوا اللهَ (توبه/۷۷) و این آیه: فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً؛ در این آیات منظور، برانگیختن است که خداوند تعالی آن را لقاء نامیده است. همچنین کلام دیگر حق تعالی امّا کلام خدای عزّوجلّ: کسی که امید به لقاء اللهِ [و رستاخیز] دارد [باید در اطاعت فرمان او بکوشد]! زیرا سرآمدی را که خدا تعیین کرده فرامی‌رسد. (عنکبوت/۵) یعنی هر کس ایمان دارد که برانگیخته میشود، وعده خدا از پاداش و کیفر آمدنی است. لقاء در این جا دیدن نیست، بلکه برانگیختن است.

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «با ولایت خاندان رسول خدا (ولایت غیر ایشان را شریک نکنید. عمل صالح همان ولایت خاندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) است. هرکس در عبادت خداوند، کسی را شریک قرار دهد، به ولایت ما شرک ورزیده و به ولایت ما کافر شده و به امیرالمؤمنین (علیه السلام) جفا نموده و به ولایتش کافر گشته است».

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- امیرالمؤمنین (علیه السلام) خطبه خواند [و فرمود:] به خدا سوگند خواهش بازگشت نمی‌شود، مگر اینکه برای کردار شایسته‌ای انجام دهد.

امام علی (علیه السلام)- از امام صادق (علیه السلام) روایت است: امیرالمؤمنین (علیه السلام) هنگامی‌که وضو می‌گرفت نمی‌گذاشت کسی آب را به دست او ریزد، به آن حضرت عرض شد: «ای امیرمؤمنان (علیه السلام) چرا نمی‌گذاری که ایشان بر دست تو آب ریزند»؟ آن حضرت فرمود: «دوست ندارم کسی را در نمازم شریک بگیرم». و خدای تبارک‌وتعالی فرموده است فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً.

امام صادق (علیه السلام)- جرّاح مدائنی نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) در مورد: فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً وَ لا یُشْرِکْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً فرمود: «مردی کار خوبی انجام می‌دهد و رضای خداوند را در نظر نمی‌گیرد و مقصودش این است مردم او را آدم خوبی بدانند و دوست دارد مردم درباره‌ی او سخن بگویند و کارهای او را تعریف و توصیف کنند و در محافل و مجالس ذکر او را بنمایند، این مرد در عبادت خود مشرک می‌باشد». بعد از آن فرمود: «بنده‌ای که کارهای نیک انجام دهد و دوست نداشته باشد آن را فاش کند، خداوند بعد از مدّتی آن خیر را برای مردم آشکار می‌کند و هر بنده‌ای که بخواهد شرّی را پنهان نماید خداوند پس از چند روز آن را فاش می‌سازد».

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- اگر شخصی کاری را به خاطر رضایت خداوند و سرای آخرت انجام دهد و سپس درپی کسب رضایت یکی از مردم هم برآید، او در این کار خود شرک ورزیده است.